De berm is soms beter dan de weg

Hallo allemaal,

Even weer een update van mijn leven in The Gambia!

Tijdens onze trip door Senegal hebben we ervaren dat de berm soms beter is dan de (asfalt)weg. De weg naar Dakar was zeker geen pretje te noemen, maar we hebben het na een lange rit toch gehaald. De trip begon behoorlijk vroeg, om 4 uur het bed uit en om 5 uur allemaal in de jeep op weg naar Banjul om de boot naar Barra te nemen van 7 uur. Helaas lag de boot aan de andere kant en moesten we zo’n 3 uur wachten. Aan het wachten zijn we inmiddels wel gewend geraakt, dus echt een verassing was het niet meer. Wanneer je eenmaal met de boot over bent is het nog maar een klein stukje naar de grens met Senegal en vlak na die grens ligt het Wildlife park dat we bezocht hebben. Ons doel in het park was om in ieder geval de giraffes te zien en dat is gelukt! We hebben 5 van de 6 giraffen kunnen spotten. Daarnaast hebben we nog wat andere dieren gezien, helaas niet zoveel omdat het regenseizoen net over is en er overal behoorlijk hoog gras groeit. Als het goed is dan is dat in december en januari stukken beter te doen (dus pap en mam als jullie het leuk vinden kunnen we daar wel een dagje heen! ). Na het park hadden we nog een lange rit voor de boeg tot aan Dakar over mooie maar ook minder mooie wegen. Helaas kwamen we in het donker aan en konden we weinig zien van Dakar. Na een nacht op een kamer met airco, wat heerlijk is dat trouwens, zijn we de volgende dag vroeg vertrokken om de stad een beetje te verkennen. We hebben eerst genoten van een super lekker ontbijt bij een echte bakker, waarna we doorgereden zijn naar het vrijheidsbeeld. Aan de kust in Dakar staat een heel groot beeld dat symbool staat voor de vrijheid. Vanaf dat beeld heb je ook gelijk een heel mooi uitzicht over de stad. Wat is Dakar groot en druk zeg! Helaas konden we niet al te lang blijven want ook deze dag moesten we weer een heel stuk rijden om uiteindelijk te eindigen in de woestijn. Hier hebben we op een dromedaris gereden en gezandsurft, wat spannender klinkt dan het allemaal was. De overnachting daarentegen was wel echt een bijzonder ervaring! We sliepen in tentjes midden in de woestijn, zand in mijn bed houd ik niet van, maar voor een keer kon ik het nog wel hebben. Douchen durfde ik daar helaas niet want in de openlucht douchejes, waarbij de muren gemaakt van gevlochten bladeren waren, zaten nogal wat grote spinnen. En ja, ik vind ze nog steeds allemaal even eng, vooral als ze aan de douchekop zitten. Gelukkig had ik wel het vooruitzicht om die avond weer lekker bij ons thuis te douchen, we hadden alleen nog een hele lange rit terug voor de boeg met een korte tussenstop in Touba bij de grootste moskee van Senegal. We mochten alleen naar binnen als we ons allemaal weer zouden verkleden als Fatima’s, alles moet bedekt behalve je gezicht dan, dus dat was zweten! Gelukkig was het het wel waard. Nadat we uit de moskee kwamen bleek dat we ons toch best wel moesten haasten om de boot terug naar Banjul nog te kunnen halen. Helaas moesten we ook nu weer over de weg waarbij de berm beter is dan de weg, maar we hebben de boot terug nog kunnen halen. Dat was echt een opluchting, anders zit je gewoon vast aan de verkeerde kant van de rivier en kun je alleen maar hopen dat je misschien nog met zo’n ‘vluchtelingenbootje’ over kan. Nog een overnachting kon echt niet want die dag erna moesten we allemaal weer naar stage. Maar daar hebben we ons godzijdank niet druk over hoeven te maken want die avond lagen we lekker allemaal weer in ons eigen bedje.

Het leven hier verder is echt heerlijk relaxed. Geen gestress en veel vriendelijke mensen! Op stage vermaak ik me ook prima. We krijgen de kans om heel veel te leren. Hier is bijna alles nog handwerk en de mensen verstaan hun vak bijzonder goed, heel mooi om te zien. Elke week gaan we naar Abuko toe, daar is een pottery dat onderdeel is van het department waar we stage lopen. Hier krijgen we een cursus pottenbakken, gratis en voor niets. Nouja niet helemaal voor niets, want ik zou wel graag iets terug willen doen. Die jongens die er werken hebben al een behoorlijk lange tijd geen loon gekregen van de overheid. Dat schijnt hier een best wel groot probleem te zijn. En ook kunnen ze de dingen die ze maken nauwelijks verkopen. De lokale mensen hebben geen geld om voor de producten te kunnen betalen en toeristen komen er niet. Ze hebben ons afgelopen week om hulp gevraagd of wij misschien iets kunnen regelen voor ze zodat ze weer een inkomen kunnen krijgen. Op het terrein van de pottery zitten ook vrouwen die zich bezighouden met Batik tie & dye (het verven en decoreren van stoffen). Gister heb ik een voorstel geschreven voor een excursie voor toeristen waarbij de deelnemers workshops krijgen bij de pottery en de tie & dye in combinatie met een traditionele lunch. Ik heb het vandaag afgeleverd bij een tourguide ondanks dat ik nog wel wat informatie nodig heb om het plan compleet te maken, maar wie weet zijn ze nu al wel geïnteresseerd. Ik wil het graag nog gaan overleggen met hotels en reisorganisaties in de hoop dat het wat wordt en dat die jongens van de pottery in ieder geval een klein inkomen kunnen krijgen. Dat zou wel mooi zijn!

Ik vind het echt jammer dat de tijd hier zo ontzettend snel gaat, er is zoveel te doen en we worden voor veel dingen uitgenodigd. Zo ben ik vanochtend samen met Yannick naar een naam ceremonie geweest van de overburen van onze collega. Dat houdt in dat de pasgeboren baby een naam krijgt met een groot feest er omheen, waarbij er veel gegeten en gedanst wordt. Zeker leuk om een keer meegemaakt te hebben.

Zoals jullie lezen heb ik genoeg te doen en te beleven hier!

Groetjes uit het nog steeds mooie en zonnige Gambia