Een rustige week
Door: Susan
Blijf op de hoogte en volg Susan
17 Oktober 2013 | Gambia, Brikama
Hallo allemaal,
Goed nieuws, we hebben een nieuwe stageplek gekregen op maandag. De ochtend voorspelde eerst weinig goeds. Het begon namelijk met extreme regen en onweer, waarna de stroom voor de zoveelste keer uitviel. Rond half 11 / 11 uur werd het ongeveer weer droog, maar wat een modder overal! Gelukkig konden we het eerste deel naar onze stageplek met de auto mee. Daarna zijn we samen met mister Tamba nog een stukje gelopen naar het development centre hier in Brikama. Volgens mij is het een instelling van de overheid, waar maar een aantal mensen voor werken. Er worden verschillende producten ontwikkeld in het centre. Ze zijn nu met een project bezig om door heel Gambia openbare wc’s te plaatsen. Niet dat dat heel interessant is voor ons, maar we vinden vast wel iets om ons mee te vermaken! We werden in ieder geval hartelijk ontvangen en we kregen gelijk een rondleiding en veel uitleg. Het is niet de stageplek die ik gehoopt had, maar ik vind er vast mijn plek wel.
Omdat er nog een brief geschreven moest worden zodat we onze stage kunnen lopen in het development centre, konden we op dinsdag nog niet beginnen. Lekker nog een dagje vrij! Tegen het einde van de ochtend ben ik samen met Yannick naar de markt gelopen, want het was die dag onze beurt om te koken. Ik houd er niet echt van om hier dingen op de markt te kopen. Op al het vis, vlees en groente zitten extreem veel vliegen en ook overal ligt afval, echt heel vies. Als wij iets op de markt kopen vragen ze ons ook veel meer dan de local price omdat we blank zijn en we zogenaamd veel geld hebben. Gelukkig zijn er ook kleine supermarktjes waar je niet hoeft te onderhandelen over de prijs. Als je vanaf de college naar de markt loopt, je boodschappen doet en weer terug gaat ben je toch je halve dag al weer kwijt. De tijd gaat hier echt snel zeg!
Ik keek echt uit naar woensdag, want dat zou onze eerste echte stagedag worden! Helaas viel het een beetje tegen… Het werkt hier toch wel een beetje anders binnen een bedrijf dan dat we in Nederland gewend zijn. Yannick en ik waren om 9 uur aanwezig. Officieel begon de werkdag om 8 uur maar dat wisten we toen niet. We hebben ons even aan iedereen voorgesteld en we zijn bij de andere werknemers gaan zitten onder de golfplaten overkapping. Daar hebben we ongeveer zo’n 3 uur zitten wachten, omdat de beide hoofdmannen afwezig waren. De ene was naar het health centre omdat hij zich niet goed voelde. De ander was met hem mee gegaan en ze hadden allebei de sleutels meegenomen. Het health centre zit ongeveer 300 meter verder op, maar niemand zal een sleutel op gaan halen zodat er gewerkt kan worden. Na 12 uur werd ons gezegd dat het al wel erg laat geworden was en dat we beter de volgende dag terug konden komen, terwijl de werkdag tot 6 uur duurt. Maar mij hoor je niet klagen! Had ik lekker nog een hele middag voor mezelf.
Donderdag hebben we dan daadwerkelijk iets gedaan op stage. We waren lekker vroeg uit bed en netjes om 8 uur op onze plek, maar dat was waarschijnlijk ook een keer en nooit weer ;) De meeste mannen kwamen pas tegen een uur of 9 aankakken. Er wordt dan ook niet direct gestart. Iedereen zit gewoon lekker te relaxen onder de overkapping. Ik weet de tijd niet heel precies meer, maar volgens mij was het ongeveer half 11 toen er echt wat ging gebeuren. Yannick en ik kregen te zien hoe ze dakpannen maken. Eerst hadden ze volgens mij speciaal voor ons een bankje in de werkplaats gezet zodat we toe konden kijken. Later hebben we ook meegeholpen met het dakpannen maken. Ik vond het echt apart om te zien hoe de mensen hier werken. Iedereen doet maar gewoon wat hij leuk vind volgens mij en de helft van de mensen kijkt alleen maar toe. Nadat we zo’n 40 dakpannen gemaakt hadden in 1.5 uur tijd zat de werkdag er ook weer op. Ze hadden hard genoeg gewerkt en gingen weer onder de overkapping zitten. Wij mochten gaan als we dat zouden willen, wat een stage heb ik he!
Er was op vrijdag een workshop van de Girls Guide hier in Brikama, waar ik heen ben geweest met 2 klasgenoten. De Girls Guide is een wereldwijde organisatie met ontzettend veel leden. Er waren 6 Engelse meiden die een halve dag een workshop gingen geven aan een stuk of 35 Gambiaanse meisjes van tussen de 4 en 16 jaar. Er werden spelletjes gedaan, liedjes gezongen en armbandjes gemaakt. Het was leuk om zo’n workshop een keer bij te wonen en ook echt mooi om te zien hoe enthousiast de kinderen allemaal waren. Omdat we toch al in het centrum van Brikama waren heb ik Ingrid en Mirjam gelijk mijn stageplek laten zien. Ik wist niet zeker of er iemand zou zijn, want vrijdag is een vrije dag voor hun, maar we hadden geluk. Of niet want doordat we even op mijn stageplek geweest waren zaten we vast tussen de kledingkraampjes toen het begon te stortregenen. We proberen op droge eilandjes te blijven staan, maar op een gegeven moment kwam er een halve rivier voorbij dus erg droog konden we het niet houden. Zo raar dat de straten in een keer vol met water staan dat je bijna tot je knieën door het water moet op sommige stukken. Ook best wel een bijzondere ervaring, zo hard als het hier regent maak je in Nederland niet snel mee. Vrijdagavond heb ik ook het nachtleven ervaren in Senegambia. Het was wel een beetje rustig, maar daarom niet minder gezellig.
Het weekend ging echt snel voorbij. Na maar 4 uurtjes slaap hebben Mirjam en ik onze spullen gepakt en zijn we lekker naar het strand gegaan op zaterdag. Heerlijk op een strandbedje liggen en gewoon even niks te hoeven doen. ’s Avonds vlakbij het strand gezellig uit eten geweest met Ingrid en Mirjam, echt heerlijke vis gehad met salade, patat en mayonaise, wat smaakte dat goed! Eindelijk kon ik op zondag dan mijn Gambiaanse jurk passen voor Tobaski. Hij zit niet echt heel goed, wat ik wel jammer vind, maar ik doe het er maar mee. Waarschijnlijk ga ik hem toch niet zo vaak dragen.
Maandag, de dag voor Tobaski moesten Yannick en ik naar stage toe, maar we wisten van te voren al wel dat er niet zoveel zou gebeuren. We zijn dan ook maar even voor de vorm gegaan en voor de middag hebben we gedag gezegd. Op deze manier hadden we mooi nog wat tijd over om voor te bereiden voor Tobaski. Dinsdag was het dan zover, vroeg er uit om de laatste dingen klaar te maken en om onszelf mooi te maken. ’s Ochtends zijn we naar de moskee geweest. Het was niet echt in de moskee, maar er buiten. Waarschijnlijk omdat er heel veel mensen naar toe kwamen. We waren, in onze Gambiaanse kleding, wel een beetje opvallend. Ik wil niet weten hoeveel foto’s er van ons gemaakt zijn. Vlak nadat we op de compound van Mamadi zijn familie aangekomen waren werd de ram geslacht. De mannen hielden zich daar mee bezig en de vrouwen gingen de hele dag koken. Tegen het einde van de middag was het eten klaar en was het tijd om de mooie kleding weer aan te doen. Iedereen zag er echt heel mooi uit! ’s Avonds hebben we genoten van het lekkere eten en de gezelligheid.
De tweede dag van Tobaski hebben we rustig aan gedaan. Eerst heerlijk uitgeslapen en tegen het einde van de dag naar Mamadi gegaan. De tweede dag schijnt de uitgaansavond te zijn en de meeste mensen dragen die dag ook westerse kleding. We zijn met z’n alleen naar een openlucht club in Brikama geweest, waar het op een gegeven moment zo druk werd dat het echt niet leuk meer was. Voordat het niet meer te doen was heb ik echt een leuke tijd gehad! Echt grappig dat feestdagen hier op zo’n andere manier gevierd worden dan in Nederland.
Volgende week hopelijk echt iets doen op stage, ik ben benieuwd hoe dat is!
Groetjes,
Sally
Goed nieuws, we hebben een nieuwe stageplek gekregen op maandag. De ochtend voorspelde eerst weinig goeds. Het begon namelijk met extreme regen en onweer, waarna de stroom voor de zoveelste keer uitviel. Rond half 11 / 11 uur werd het ongeveer weer droog, maar wat een modder overal! Gelukkig konden we het eerste deel naar onze stageplek met de auto mee. Daarna zijn we samen met mister Tamba nog een stukje gelopen naar het development centre hier in Brikama. Volgens mij is het een instelling van de overheid, waar maar een aantal mensen voor werken. Er worden verschillende producten ontwikkeld in het centre. Ze zijn nu met een project bezig om door heel Gambia openbare wc’s te plaatsen. Niet dat dat heel interessant is voor ons, maar we vinden vast wel iets om ons mee te vermaken! We werden in ieder geval hartelijk ontvangen en we kregen gelijk een rondleiding en veel uitleg. Het is niet de stageplek die ik gehoopt had, maar ik vind er vast mijn plek wel.
Omdat er nog een brief geschreven moest worden zodat we onze stage kunnen lopen in het development centre, konden we op dinsdag nog niet beginnen. Lekker nog een dagje vrij! Tegen het einde van de ochtend ben ik samen met Yannick naar de markt gelopen, want het was die dag onze beurt om te koken. Ik houd er niet echt van om hier dingen op de markt te kopen. Op al het vis, vlees en groente zitten extreem veel vliegen en ook overal ligt afval, echt heel vies. Als wij iets op de markt kopen vragen ze ons ook veel meer dan de local price omdat we blank zijn en we zogenaamd veel geld hebben. Gelukkig zijn er ook kleine supermarktjes waar je niet hoeft te onderhandelen over de prijs. Als je vanaf de college naar de markt loopt, je boodschappen doet en weer terug gaat ben je toch je halve dag al weer kwijt. De tijd gaat hier echt snel zeg!
Ik keek echt uit naar woensdag, want dat zou onze eerste echte stagedag worden! Helaas viel het een beetje tegen… Het werkt hier toch wel een beetje anders binnen een bedrijf dan dat we in Nederland gewend zijn. Yannick en ik waren om 9 uur aanwezig. Officieel begon de werkdag om 8 uur maar dat wisten we toen niet. We hebben ons even aan iedereen voorgesteld en we zijn bij de andere werknemers gaan zitten onder de golfplaten overkapping. Daar hebben we ongeveer zo’n 3 uur zitten wachten, omdat de beide hoofdmannen afwezig waren. De ene was naar het health centre omdat hij zich niet goed voelde. De ander was met hem mee gegaan en ze hadden allebei de sleutels meegenomen. Het health centre zit ongeveer 300 meter verder op, maar niemand zal een sleutel op gaan halen zodat er gewerkt kan worden. Na 12 uur werd ons gezegd dat het al wel erg laat geworden was en dat we beter de volgende dag terug konden komen, terwijl de werkdag tot 6 uur duurt. Maar mij hoor je niet klagen! Had ik lekker nog een hele middag voor mezelf.
Donderdag hebben we dan daadwerkelijk iets gedaan op stage. We waren lekker vroeg uit bed en netjes om 8 uur op onze plek, maar dat was waarschijnlijk ook een keer en nooit weer ;) De meeste mannen kwamen pas tegen een uur of 9 aankakken. Er wordt dan ook niet direct gestart. Iedereen zit gewoon lekker te relaxen onder de overkapping. Ik weet de tijd niet heel precies meer, maar volgens mij was het ongeveer half 11 toen er echt wat ging gebeuren. Yannick en ik kregen te zien hoe ze dakpannen maken. Eerst hadden ze volgens mij speciaal voor ons een bankje in de werkplaats gezet zodat we toe konden kijken. Later hebben we ook meegeholpen met het dakpannen maken. Ik vond het echt apart om te zien hoe de mensen hier werken. Iedereen doet maar gewoon wat hij leuk vind volgens mij en de helft van de mensen kijkt alleen maar toe. Nadat we zo’n 40 dakpannen gemaakt hadden in 1.5 uur tijd zat de werkdag er ook weer op. Ze hadden hard genoeg gewerkt en gingen weer onder de overkapping zitten. Wij mochten gaan als we dat zouden willen, wat een stage heb ik he!
Er was op vrijdag een workshop van de Girls Guide hier in Brikama, waar ik heen ben geweest met 2 klasgenoten. De Girls Guide is een wereldwijde organisatie met ontzettend veel leden. Er waren 6 Engelse meiden die een halve dag een workshop gingen geven aan een stuk of 35 Gambiaanse meisjes van tussen de 4 en 16 jaar. Er werden spelletjes gedaan, liedjes gezongen en armbandjes gemaakt. Het was leuk om zo’n workshop een keer bij te wonen en ook echt mooi om te zien hoe enthousiast de kinderen allemaal waren. Omdat we toch al in het centrum van Brikama waren heb ik Ingrid en Mirjam gelijk mijn stageplek laten zien. Ik wist niet zeker of er iemand zou zijn, want vrijdag is een vrije dag voor hun, maar we hadden geluk. Of niet want doordat we even op mijn stageplek geweest waren zaten we vast tussen de kledingkraampjes toen het begon te stortregenen. We proberen op droge eilandjes te blijven staan, maar op een gegeven moment kwam er een halve rivier voorbij dus erg droog konden we het niet houden. Zo raar dat de straten in een keer vol met water staan dat je bijna tot je knieën door het water moet op sommige stukken. Ook best wel een bijzondere ervaring, zo hard als het hier regent maak je in Nederland niet snel mee. Vrijdagavond heb ik ook het nachtleven ervaren in Senegambia. Het was wel een beetje rustig, maar daarom niet minder gezellig.
Het weekend ging echt snel voorbij. Na maar 4 uurtjes slaap hebben Mirjam en ik onze spullen gepakt en zijn we lekker naar het strand gegaan op zaterdag. Heerlijk op een strandbedje liggen en gewoon even niks te hoeven doen. ’s Avonds vlakbij het strand gezellig uit eten geweest met Ingrid en Mirjam, echt heerlijke vis gehad met salade, patat en mayonaise, wat smaakte dat goed! Eindelijk kon ik op zondag dan mijn Gambiaanse jurk passen voor Tobaski. Hij zit niet echt heel goed, wat ik wel jammer vind, maar ik doe het er maar mee. Waarschijnlijk ga ik hem toch niet zo vaak dragen.
Maandag, de dag voor Tobaski moesten Yannick en ik naar stage toe, maar we wisten van te voren al wel dat er niet zoveel zou gebeuren. We zijn dan ook maar even voor de vorm gegaan en voor de middag hebben we gedag gezegd. Op deze manier hadden we mooi nog wat tijd over om voor te bereiden voor Tobaski. Dinsdag was het dan zover, vroeg er uit om de laatste dingen klaar te maken en om onszelf mooi te maken. ’s Ochtends zijn we naar de moskee geweest. Het was niet echt in de moskee, maar er buiten. Waarschijnlijk omdat er heel veel mensen naar toe kwamen. We waren, in onze Gambiaanse kleding, wel een beetje opvallend. Ik wil niet weten hoeveel foto’s er van ons gemaakt zijn. Vlak nadat we op de compound van Mamadi zijn familie aangekomen waren werd de ram geslacht. De mannen hielden zich daar mee bezig en de vrouwen gingen de hele dag koken. Tegen het einde van de middag was het eten klaar en was het tijd om de mooie kleding weer aan te doen. Iedereen zag er echt heel mooi uit! ’s Avonds hebben we genoten van het lekkere eten en de gezelligheid.
De tweede dag van Tobaski hebben we rustig aan gedaan. Eerst heerlijk uitgeslapen en tegen het einde van de dag naar Mamadi gegaan. De tweede dag schijnt de uitgaansavond te zijn en de meeste mensen dragen die dag ook westerse kleding. We zijn met z’n alleen naar een openlucht club in Brikama geweest, waar het op een gegeven moment zo druk werd dat het echt niet leuk meer was. Voordat het niet meer te doen was heb ik echt een leuke tijd gehad! Echt grappig dat feestdagen hier op zo’n andere manier gevierd worden dan in Nederland.
Volgende week hopelijk echt iets doen op stage, ik ben benieuwd hoe dat is!
Groetjes,
Sally
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
